ŚREMSKI PANTEON NIEPODLEGŁOŚCI

Lista Powstańców (w opracowaniu)

Śrem - K

Kachlicki Ludwik, gmina: Śrem, Śrem (1901-po 1960)

Kaczmarek Franciszek, gmina: Śrem, Śrem (1896-po 1958)

Kaczmarek Seweryn, gmina: Śrem, Śrem (?-?)

Kalisz Franciszek, gmina: Śrem, Grodzewo (1898-1983)

Kalkstein-Osłowski Adam, gmina: Śrem, Kadzewo (1892-po 1968)

Kamiński , gmina: Śrem, Psarskie (?-?)

Kamiński Czesław, gmina: Śrem, Śrem (1888-po 1957)

Kamiński Edmund, gmina: Śrem, (1901-?)

Kamiński Stefan, gmina: Śrem, Śrem (?-?)

Kasperski Kazimierz, gmina: Śrem, Orkowo (1889-po 1961)

Kasztelan Jan, gmina: Śrem, Śrem (1896-1967)

Kaszubski Czesław, gmina: Śrem, Śrem (1900-1966)

Kaźmierczak Andrzej, gmina: Śrem, Żerniki (1901-po 1958)

Kędziora Stanisław, gmina: Śrem, Śrem (1902-1980)

Kęszycki Daniel
gmina: Śrem, Błociszewo (1884-1936)

Daniel Kęszycki urodził się 1 lipca 1884 r. w Londynie. Jego ojciec, Stefan Kęszycki, syn ziemiańskiego rodu osiadłego w Błociszewie, po udziale w powstaniu styczniowym wyemigrował z kraju; pracował jako lekarz okrętowy na irlandzkim statku, na którym pływał po morzach świata, między innymi Dalekiego Wschodu. Matką Daniela Kęszyckiego była Irlandka Margaret Murphy, która zmarła pięć lat po ślubie. Na przełomie wieków Stefan, który tymczasem dorobił się sporego majątku, przeniósł się do Francji, gdzie ożenił się po raz drugi z Estellą d?Epouville i zakupił rezydencję w Ville d?Avray. Sam Daniel Kęszycki ukończył w stopniu porucznika Królewską Akademię Marynarki Handlowej w Londynie, po kilkuletniej służbie awansował na stopień kapitana. Podobnie jak jego ojciec pływał po morzach i oceanach całego świata.

Po śmierci ojca, Daniel, na prośbę swojej babki Florentyny, przyjechał w 1908 r. do Wielkopolski i objął rodzinny majątek składający się z Błociszewa i Gaju koło Śremu oraz z Polwicy w powiecie średzkim. Odbył praktyki rolnicze w dobrach hrabiego Krzysztofa Mielżyńskiego w Brzóstowni i Mchach. Na początku nie identyfikował się z polskością, po polsku mówił słabo, lepiej znał język angielski, niemiecki i francuski, w którym później spisał swoje wspomnienia. Z czasem (podobno pod wpływem lektury Sienkiewicza) obudziły się w nim patriotyczne uczucia. Swoją antypruską postawę okazał między innymi wieszając w swoim pokoju, podczas I wojny światowej, portret króla Wielkiej Brytanii Jerzego V. Unowocześnił swój majątek, sprowadzał maszyny, ciągniki, podłączył Błociszewo do sieci elektrycznej i telefonicznej.

Kiedy wybuchło powstanie wielkopolskie, Daniel Kęszycki wziął w nim czynny udział. Jeszcze przed wybuchem powstania, w Poznaniu 27 grudnia 1918 r. działał w Tajnym Komitecie Obywatelskim, później przekształconym w Powiatową Radę Ludową, który w powiecie śremskim przygotowywał się do objęcia władzy po klęsce militarnej Niemiec. W ramach tych przygotowań w powiecie utworzono Straż Ludową, której został komendantem. Jak wiadomo, po wybuchu powstania 27 grudnia do starć w Śremie jednak nie doszło, ponieważ 30 grudnia niemiecki garnizon w Śremie skapitulował bez walki. Śremską Straż Ludową przekształcono w regularne wojsko powstańcze, tzw. batalion śremski. Za zgodą dowódcy batalionu Stefana Chosłowskiego, Daniel Kęszycki złożył komendę Straży Ludowej i w batalionie został dowódcą sekcji czterech ciężkich karabinów maszynowych ze stanem osobowym około 50 żołnierzy. 6 stycznia 1919 r. razem z całym batalionem wyruszył na front, walczył na froncie zachodnim pod Zbąszyniem i Trzcielem, a później w lutym na froncie południowym pod Rawiczem i Miejską Górką.

Podczas powstania aktywnie działał w Naczelnej Radzie Ludowej w Poznaniu, w której był zwolennikiem walki zbrojnej, przeciwnym polityce ugodowej. Po walkach na froncie w lutym 1919 r. powrócił do Poznania, gdzie w Naczelnej Radzie Ludowej pracował jako tłumacz języka angielskiego, a od 1 marca był też tłumaczem i szefem biura łączności z Misją Międzysojuszniczą, powołaną przez konferencję pokojową w Paryżu, która tego dnia przybyła do Poznania dla zbadania sytuacji społeczno-politycznej w Wielkopolsce.

Zdolności organizacyjne, jakie wykazał w Poznaniu, sprawiły, że Wojciech Korfanty w 1919 r. zaproponował mu pracę w Centralnym Biurze Informacyjnym w Katowicach. Następnie od 1 kwietnia 1920 r. do 31 marca 1922 r. pełnił funkcję konsula generalnego RP w Opolu, aktywnie działając na rzecz włączenia Górnego Śląska do Polski. Reprezentował Polskę jako delegat rządu wobec Międzysojuszniczej Komisji Plebiscytowej na Górnym Śląsku, ściśle współpracując przy tym z Wojciechem Korfantym. W owym gorącym okresie w historii Górnego Śląska był narażony na napady bojówek niemieckich, nosił też przy sobie kastety, których często musiał używać w obronie własnej. Kiedy Komisja Plebiscytowa planowała niekorzystny dla Polski podział Górnego Śląska, przekazał poufną informację o tym Korfantemu, czego skutkiem było ogłoszenie strajku generalnego i wybuch III powstania śląskiego.

Po powrocie ze Śląska krótko pełnił urząd Wysokiego Komisarza RP w Wolnym Mieście Gdańsku, po śmierci żony Julii z Ponikiewskich w 1923 r. wycofał się jednak z polityki, powrócił do Błociszewa i zajął się wychowaniem ośmiorga dzieci i prowadzeniem gospodarstwa. Udzielał się na rzecz lokalnej społeczności. Był członkiem Koła Powstańców i Wojaków w Śremie, w Błociszewie i Gaju utworzył oddział "Krakusów", w którym krzewienie kultury fizycznej łączono z ćwiczeniami wojskowymi, zbudował strzelnicę i hipodrom, w swoim pałacu urządzał amatorskie przedstawienia teatralne. Nadal też utrzymywał rozległe stosunki towarzyskie z wybitnymi działaczami politycznymi i osobistościami międzywojennej Polski. Gośćmi w Błociszewie bywali np. Wojciech Korfanty, Janusz Kusociński, Stefan Rowecki (późniejszy dowódca Armii Krajowej), Edward Raczyński (późniejszy prezydent RP w Londynie). W 1933 r. w czasopiśmie "Światowid" opublikował artykuł, w którym polemizował z twierdzeniami niemieckich historyków o niepolskim pochodzeniu Pomorza, przetłumaczył go też na język angielski i francuski i rozesłał do europejskich polityków i gazet.

Zmarł 29 października 1936 r. na zapalenie płuc w poznańskim szpitalu. Został pochowany w mundurze angielskiego marynarza, w rodzinnym grobowcu przy kościele w Błociszewie.

Daniel Kęszycki spisał Wspomnienia z lat 1918/22 w języku francuskim. Księga I. Udział Śremu w powstaniu wielkopolskim została wydana w 1932 r. i obejmuje okres od końcowych miesięcy I wojny światowej do lutego 1919 r., kiedy to autor zakończył udział z bronią w ręku w powstaniu wielkopolskim. Wydanie opatrzone jest przedmową dr. Seweryna Matuszewskiego. Księga II. Z dni powstania wielkopolskiego została wydana w 2005 r. dzięki staraniom syna Wojciecha i poprzedzona jest jego tekstem Wspomnienie o moim ojcu. Część ta koncentruje się na opisie działalności Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu i wizycie Misji Międzysojuszniczej. Powstała też Księga III. o działalności Daniela Kęszyckiego na Górnym Śląsku. Według Wojciecha Kęszyckiego, rękopis tej części został ukryty przez niego w szybie wentylacyjnym pałacu w Błociszewie w listopadzie 1939 r. i dotychczas nie został odnaleziony. Wspomnienia Daniela Kęszyckiego są arcyciekawym źródłem do historii powstania wielkopolskiego i odrodzenia państwa polskiego w byłym zaborze pruskim.

Andrzej MATRAS, "Gazeta Śremska" 1-2/2018

Wymieniony w źródłach:
Zbiory Muzeum Śremskiego
Lista Towarzystwa Miłośników Ziemi Śremskiej
Słownik Biograficzny Śremu
Daniel Kęszycki "Wspomnienia z 1919/22. Udzial Śremu w Powstaniu Wielkopolskim. Księga I
Archiwa rodzinne

[Zamknij]

Kiełczewski Konstanty, gmina: Śrem, Zbrudzewo (1899-1982)

Kierczyński Stanisław, gmina: Śrem, Śrem (1890-1960)

Kil Jan, gmina: Śrem, Śrem (1902-po 1958)

Klaczyński Czesław, gmina: Śrem, Śrem (1901-2004)

Klaczyński Wincenty, gmina: Śrem, Śrem (1893-1975)

Kleczewski Franciszek, gmina: Śrem, Śrem (?-?)

Knajder , gmina: Śrem, Pecna (?-?)

Konieczny Stanisław, gmina: Śrem, Dąbrowa (1894-1988)

Konieczny Walenty, gmina: Śrem, Błociszewo (1897-1975)

Korasiak Jan, gmina: Śrem, Śrem (1901-1974)

Kossowski Józef, gmina: Śrem, Pysząca (1900-po 1983)

Kostka Maciej, gmina: Śrem, Mechlin (1880-po 1957)

Kostrzewski Bolesław, gmina: Śrem, Śrem (1893-1961)

Kowalczyk Tomasz, gmina: Śrem, Śrem (1900/01-1919)

Kowalski Jan, gmina: Śrem, Dąbrowa (1898-1974)

Kozik Alfons, gmina: Śrem, Śrem (1888-1979)

Kozłowski Teofil, gmina: Śrem, Śrem (1880-po 1958)

Krajewski Franciszek, gmina: Śrem, Śrem (1899-1920)

Krajewski Stanisław, gmina: Śrem, Śrem (1892-1973)

Król Jan, gmina: Śrem, Śrem (?-?)

Kruczyński Leon, gmina: Śrem, Śrem (?-?)

Krzysztoporski Zygmunt, gmina: Śrem, Dobczyn (1899-1994)

Krzywański Wojciech, gmina: Śrem, Śrem (?-?)

Kubiak Franciszek, gmina: Śrem, Śrem (1885-po 1957)

Kujawski Aleksander, gmina: Śrem, Śrem (1868-1944)

Kujawski Kazimierz, gmina: Śrem, Śrem (1895-1945)

Kujawski Ludwik, gmina: Śrem, Śrem (1904-1947)

Kujawski Marian, gmina: Śrem, Śrem (1896-1975)

Kumoś Ignacy, gmina: Śrem, Pysząca (1900-po 1958)

Kurek , gmina: Śrem, Mórka (?-?)

Kwaśniewski Józef, gmina: Śrem, Śrem (1899-?)

Partnerzy