Powstańcy Wielkopolscy Powiatu Śremskiego
100. rocznica wybuchu Powstania Wielkopolskiego
ŚREMSKI PANTEON NIEPODLEGŁOŚCI
Lista Powstańców (w opracowaniu)
Brodnica  •  Dolsk  •  Kórnik  •  Książ Wielkopolski  •  Śrem  •  Cały powiat
A     B     C     D     E     F     G     H     I     J     K     L     Ł     M     N     O     P     R     S     Ś     T     U     W     Z
Książ Wielkopolski - G

Gabała Stanisław, gmina: Książ Wielkopolski, Zakrzewice (1895-1972)
Gabała Tomasz, gmina: Książ Wielkopolski, Zakrzewice (1863-1946)
Gabrysiak Franciszek, gmina: Książ Wielkopolski, Zaborowo (1900-1987)
Gahl Stanisław, gmina: Książ Wielkopolski, Książ (1886-1967)
Garbarczyk Roman
gmina: Książ Wielkopolski, Książ (1895-1964)

Urodził się 16 stycznia 1895 roku w Książu jako syn krawca Antoniego Garbarczyka i Stanisławy z d. Kozłowska. Ukończył szkołę powszechną w Książu i przez siedem lat uczył się w Gimnazjum w Śremie. Tu działał w tajnej uczniowskiej organizacji patriotycznej Towarzystwo Tomasza Zana. W marcu 1915 roku otrzymał powołanie do armii niemieckiej i walczył na frontach I wojny światowej do jej końca. Służył w artylerii jako działonowy, tj. dowódca obsługi działa. W grudniu 1918 roku wrócił do Książa.

Powstanie wielkopolskie i wojna 1919-1921
Przystąpił do konspiracji organizującej zbrojne powstanie. Brał udział w wymarszu na rozbrajanie śremskiego garnizonu w nocy 30 grudnia 1918 roku jako dowódca drużyny. 6 stycznia 1919 roku wstąpił do śremskiego batalionu powstańczego i już 13 stycznia wyruszył z nią na front pod Leszno. Tam otrzymał przydział do 2 kompanii. Był dowódcą odcinka Pawłowice. Walczył w Grupie Leszno do końca powstania i został wcielony do 6 PSWlkp (później 60 PP). W marcu 1919 roku wysłano go do szkoły podoficerskiej w Poznaniu. Przebywał tam do sierpnia 1919 roku, najpierw jako uczeń, potem jako dowódca plutonu. We wrześniu 1919 roku jako dowódca 8 kompanii wrócił do 60 PP, który wtedy stacjonował pod Zbąszyniem i przebył z nim szlak bojowy, przez wyzwalanie Bydgoszczy na front wschodni, na wojnę polsko-bolszewicką. W czerwcu 1920 roku został ranny i przebywał w szpitalu w Wilnie. Po powrocie na front białoruski, we wrześniu 1920 roku otrzymał awans na podporucznika. Ponownie ranny, przebywał w październiku 1920 roku w szpitalu w Ostrowie Wielkopolskim i w Poznaniu.

Po wyzdrowieniu objął stanowisko adiutanta Komendy Garnizonu 60 PP w Ostrowie Wielkopolskim. W maju 1921 roku awansował na porucznika i pełnił funkcję adiutanta sztabu 60 PP. W kwietniu 1922 roku awansował na kapitana i pełnił funkcję dowódcy kompanii w 60 PP do sierpnia 1927 roku. 11 kwietnia 1923 roku ożenił się w Szamotułach z Anną Sroczyńską. We wrześniu 1927 roku otrzymał przydział do Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 7 w Śremie, gdzie służył do marca 1932 roku jako dowódca kompanii. W kwietniu 1932 roku awansował do stopnia majora i został przeniesiony jako dowódca batalionu do 11 PP stacjonującego w Tarnowskich Górach. W sierpniu 1935 roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza, tj. drugiego zastępcy dowódcy pułku, i pozostał kwatermistrzem 11 PP do wybuchu II wojny światowej. W kampanii wrześniowej w dramatycznych walkach przedarł się ze swoim pułkiem z Tarnowskich Gór pod Tomaszów Lubelski, gdzie wobec przeważającej siły wroga nastąpiła kapitulacja. Od 20 września 1939 do 31 stycznia 1945 roku znajdował się w niemieckiej niewoli. Początkowo przebywał w niemieckim obozie jenieckim w Brunszwiku (Oflag XI-B Braunscheig), a od października 1939 roku (kwietnia 1940?) w Woldenbergu (Oflag II-C Woldenberg). Wrócił do Tarnowskich Gór i zatrudniał się jako cywilny pracownik umysłowy. We wrześniu 1945 roku podjął pracę w Sztabie Zaopatrzenia Zagłębia Dąbrowskiego, a po likwidacji Sztabu w 1948 roku, zatrudnił się w Zrzeszeniu Spółdzielni Inżynierii Budownictwa. Spółdzielnia została zlikwidowana w 1949 roku i dalej podejmował pracę ze zmiennym szczęściem w różnych miejscach, pracując jako kierownik narzędziowni czy starszy referent. Na początku lat 60. pracował na pół etatu w Centralnym Składzie Opału i Materiałów Budowlanych. Nie wystąpił z wnioskiem o nadanie mu Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego. Jak mówił, nie zamierzał "o nic prosić komunistów". Zmarł 2 grudnia 1964 roku w Tarnowskich Górach. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Książu.

ODZNACZENIA:
Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari V klasy za wojnę polsko-bolszewicką w 1920 roku
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921
Srebrny Krzyż Zasługi
Medal Niepodległości - MP 167/1932
Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari V klasy za wojnę obronną 1939


Wymieniony w źródłach:
Tomasz Jankowski, Katarzyna Gwincińska, Bohdan Kaczmarek "Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej"

[Zamknij]


Garbarczyk Stanisław, gmina: Książ Wielkopolski, Książ (1897-1962)
Gasik Franciszek, gmina: Książ Wielkopolski, Chwałkowo (1898-?)
Genderka Franciszek, gmina: Książ Wielkopolski, Chwałkowo (1900-1965)
Genderka Józef, gmina: Książ Wielkopolski, Charłub (1901-1984)
Gerwazik Marcin, gmina: Książ Wielkopolski, Konarskie (1898-1968)
Gołębiewski Adam, gmina: Książ Wielkopolski, Chwałkowo (1899-1972)
Gołębniak Wojciech, gmina: Książ Wielkopolski, Mchy (1887-1973)
Górczak Marcin, gmina: Książ Wielkopolski, Książ (1876-1955)
Górczyński Ignacy, gmina: Książ Wielkopolski, Konarzyce/Niesłabin (1900-1994)
Grewling Franciszek, gmina: Książ Wielkopolski, Kiełczynek (1895-1977)
Grocholski Antoni, gmina: Książ Wielkopolski, Mchy (1895-1966)
Grocholski Michał, gmina: Książ Wielkopolski, Halin (1875-1938)
Grzelka Stanisław, gmina: Książ Wielkopolski, (?-?)
Grześkowiak Jan, gmina: Książ Wielkopolski, Chwałkowo (1897-1983)
Grześkowiak Jan (Jonasz), gmina: Książ Wielkopolski, Kołacin (1887-1969)
Grześkowiak Stanisław, gmina: Książ Wielkopolski, Chwałkowo (1892-1967)
Grześkowiak Tomasz, gmina: Książ Wielkopolski, Chwałkowo (1890-1959)


Partnerzy





(C) Muzeum Śremskie & Stowarzyszenie Nasza Gmina, 2018-2019 All Rights Reserved
e-mail: muzeum@srem.pl

gir@ffe

zaloguj