ŚREMSKI PANTEON NIEPODLEGŁOŚCI

Lista Powstańców (w opracowaniu)

Powiat Śremski - D

Danielak Jan, gmina: Śrem, Śrem (?-?)

Danielewski Aleksander, gmina: Książ Wielkopolski, Mchy (1866-?)

Dąbrowski Hieronim, gmina: Śrem, Śrem (1892-1939)

Dembski Michał, gmina: Książ Wielkopolski, Książ (1900-1949)

Derwich Józef, gmina: Książ Wielkopolski, Mchy (1894-1942)

Dębicki Bolesław, gmina: Brodnica, Żabno (1901-1978)

Dębski Antoni, gmina: Książ Wielkopolski, Kołacin (1896-1973)

Dogondke Konrad, gmina: Śrem, Śrem (1899-1958)

Dolaczyński Ludwik, gmina: Brodnica, Iłówiec (1886-1950)

Dolata Stanisław, gmina: Dolsk, Brześnica (1898-po 1968)

Domachowski Franciszek, gmina: Śrem, Śrem (?-?)

Domagalski Czesław, gmina: Śrem, Śrem (1887-1921)

Domin Józef, gmina: Książ Wielkopolski, Chwałkowo (1894-1970)

Domin Stanisław, gmina: Książ Wielkopolski, Chwałkowo (1896-1980)

Dominiak Franciszek, gmina: Śrem, Międzychód (1899-1978)

Dopierała Stanisław, gmina: Śrem, Śrem (1890-po 1957)

Dreczkowski Leonard, gmina: Kórnik, Kórnik (1874-1966)

Dreyza Jerzy Antoni
gmina: Książ Wielkopolski, Brzóstownia (1902-1981)

Urodził się 10 lipca 1902 roku w Brzóstowni jako syn Wojciecha i Zofii z d. Zniniewicz. Ojciec był administratorem klucza majątków ziemskich Mchy należącego do rodziny Karśnickich do 1907 roku, kiedy dobra wykupili Mielżyńscy i zarządcą został Stefan Doerffer. Wówczas rodzina przeniosła się do Poznania. Uczęszczał do Gimnazjum im. Fryderyka Wilhelma w Poznaniu.

Powstanie wielkopolskie i wojna 1919-1921
Po wybuchu powstania wielkopolskiego w grudniu 1918 brał udział w walkach na ulicach Poznania, a od 15 stycznia 1919 roku jako żołnierz kompanii szamotulskiej w walkach w rejonie Pniew i Międzychodu, po czym przydzielony został do 3 kompanii Batalionu Telegraficznego. W lutym 1919 zdał egzamin maturalny, a w 1920 roku ukończył Szkołę Podchorążych Łączności w Zegrzu i pozostał w służbie, przeniesiony do Grudziądza w 1921 roku.

Po powstaniu pozostał w wojsku. W 1923 roku przeniesiono go do Szefostwa Łączności Dowództwa Okręgu Korpusu (DOK) w Toruniu, później do Szefostwa Łączności DOK w Brześciu. W 1924 roku ukończył Szkołę Oficerską Artylerii w Toruniu, po której przydzielono go do 4 Pułku Artylerii Lekkiej w Inowrocławiu. W 1928 wystąpił z wojska i rozpoczął studia lekarskie na Uniwersytecie Poznańskim. W 1934 ukończył studia i od następnego roku pracował w VII Okręgowym Szpitalu Wojskowym w Poznaniu jako kontraktowy ordynator Oddziału Wewnętrznego. W kampanii 1939 w stopniu kpt. był lekarzem dywizjonu 7 Pułku Artylerii Ciężkiej w Poznaniu. Ranny podczas przeprawy przez Bzurę, znalazł się w niewoli. Wyznaczony przez Niemców kierował szpitalem polowym dla rannych żołnierzy polskich w Laskach k. Warszawy. Od listopada 1939 do 1 kwietnia 1940 roku w Warszawie był oficerem łącznikowym Szefostwa Polowych Szpitali Wojennych. Na początku 1941 roku został naczelnym lekarzem Szpitala Maltańskiego (przy ul. Senatorskiej). W lipcu1941 na polecenie Niemców objął też stanowisko szefa sanitarnego Luftschutz Hilfdienst, organizacji biernej obrony przeciwlotniczej. Na terenie Szpitala Maltańskiego udzielał pomocy żołnierzom ZWZ-AK rannym w akcjach zbrojnych. Uczestniczył też w ukrywaniu Żydów i osób zagrożonych aresztowaniem. Po upadku powstania warszawskiego Szpital Maltański został przeniesiony do Piastowa. W marcu 1945 w porozumieniu z Zarządem Głównym PCK i władzami wojskowymi przekazał szpital do dyspozycji garnizonu wojskowego w Częstochowie. Od maja 1945 roku z powrotem objął kierownictwo Szpitala Maltańskiego. W 1947 roku został dyrektorem Miejskiego Szpitala Powszechnego w Częstochowie. W latach 1948-1949 pełnił funkcję pełnomocnika Zarządu Głównego PCK na oddział częstochowski. W latach 1949-1950 był współorganizatorem i kierownikiem Pogotowia Ratunkowego. Od 1951 do 1952 roku pracował jako lekarz Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa w Częstochowie, potem ponownie był kierownikiem stacji Pogotowia Ratunkowego do 1954 roku. W tym okresie pełnił obowiązki inspektora Centralnej Poradni Ochrony Zdrowia Przemysłu Hutniczego w Katowicach. Od 1952 roku pracował również jako lekarz w Przychodni PKP w Częstochowie. Był organizatorem Kolumny Sanitarno-Epidemiologicznej Obwodowej Przychodni Lekarskiej węzła częstochowskiego oraz Zakładowej Przychodni przy Parowozowni i Wagonowni. Zmarł 3 stycznia 1981 roku w Częstochowie. Został pochowany na tamtejszym cmentarzu Kule.

ODZNACZENIA:
Krzyż Walecznych 1920
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921
Srebrny Krzyż Zasługi
Medal Niepodległości - MP 63/1933
Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 07.19-0.149 z dnia 1960-07-19
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Wymieniony w źródłach:
Tomasz Jankowski, Katarzyna Gwincińska, Bohdan Kaczmarek "Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej"

[Zamknij]

Drożdżyński Franciszek, gmina: Śrem, Śrem (?-?)

Dudziak Franciszek, gmina: Śrem, Pysząca (1897-po 1958)

Dudziak Michał, gmina: Książ Wielkopolski, Chwałkowo (1897-1920)

Dudziński Stanisław, gmina: Brodnica, Żabno (1885-1976)

Durzyński Władysław, gmina: Śrem, Śrem (1884-?)

Duszyński Józef, gmina: Brodnica, Iłówiec (1899-?)

Duszyński Stanisław, gmina: Dolsk, Ostrowieczko (1898-1981)

Dworczak Jan, gmina: Śrem, Binkowo/Dolsk (1900-po 1963)

Dykier Franciszek, gmina: Książ Wielkopolski, Książ (1858-1932)

Dymel Antoni, gmina: Śrem, Śrem (?-?)

Dyzmański Walenty, gmina: Brodnica, Żabno (1898-1981)

Dziasek Franciszek, gmina: Książ Wielkopolski, Chwałkowo (1862-1946)

Dziasek Ignacy, gmina: Książ Wielkopolski, Chwałkowo (1873-1955)

Dziasek Stanisław, gmina: Książ Wielkopolski, Chwałkowo (1899-1920)

Dziasek Walenty, gmina: Śrem, Małachowo (1898-po 1978)

Dziatkowiak Piotr, gmina: Śrem, Wyrzeka (1895-1970)

Dziennik Stanisław, gmina: Książ Wielkopolski, Książ (1875-1945)

Dzięcioł Alfons, gmina: Śrem, Śrem (1897-1973)

Dziwak Franciszek, gmina: Książ Wielkopolski, Zakrzewice (1883-1933)

Partnerzy